Przyszedłem rozłączyć...

Św. Elżbieta urodziła się w 1207 r. na Węgrzech. Była córką króla Andrzeja II i Gertrudy von Andechs. W wieku 4 lat została zaręczona z Ludwikiem IV, synem Hermana, hrabiego-palatyna saskiego i landgrafa Turyngii. Jej ślub z Ludwikiem IV odbył się, gdy Elżbieta miała 14 lat. Urodziła troje dzieci: Hermana, Zofię, Gertrudę. Szczęście rodzinne okazało się jednak dla Elżbiety bardzo krótkie. Po 6 latach, w roku 1227 jej mąż zmarł w Brindisi we Włoszech, w trakcie wyprawy krzyżowej do Ziemi Świętej. Elżbieta miała zaledwie 20 lat, kiedy została wdową. Z własnej woli odsunęła się od życia dworskiego, opuściła zamek w Wartburgu i osiedliła się z dziećmi w pobliskim Eisenach, by następnie przenieść się do Martburga. Elżbieta zdobyła świętość, żyjąc na zamku książęcym, a zarazem oddając się bez reszty posłudze chorym i ubogim. W książce  mamy możliwość poznać drogę Elżbiety ku świętości. Historia rozpoczyna się, gdy Elżbieta jest już matką trojga dzieci, a cesarz Fryderyk II organizuje wyprawę krzyżową, którą będzie dowodził jej mąż.