Polski pisarz, publicysta i poeta. Jego twórczość jest osadzona w nurcie katolickim. Pisał zarówno powieści historyczne związane z historią Polski jak też powieści o tematyce współczesnej. Zadebiutował w 1923 tomikiem poetyckim „Rosja. Obrazy i myśli wierszem” powstałym pod wpływem przeżyć autora w czasie rewolucji bolszewickiej. Podczas pobytu we Francji wydał przez Polskie Towarzystwo Przyjaciół Książki w Paryżu tomik sonetów "Trzy wieńce". Był zamiłowanym bibliofilem, jak też zapalonym fotografikiem (m.in. cykl portretów Witkacego. W 1947 otrzymał nagrodę czytelników miesięcznika Odra, a w 1949 nagrodę literacką Episkopatu Polskiego. Otrzymał też literacką nagrodę im. Pietrzaka (1956 i 1963) oraz Nagrodę Ministra Kultury i Sztuki II stopnia (1965). Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1969).
Był synem Władysława Grabskiego, ministra i premiera RP.
Grabski Władysław Jan
