Kamieńska Anna

Poetka, pisarka, tłumaczka, uważana za jedną z najciekawszych polskich poetek religijnych. Urodziła się 12 kwietnia 1920 roku w Krasnymstawie, zmarła 10 maja 1986 roku w Warszawie. Jej ojcem był urzędnik Tadeusz Kamieński, matką – Maria Romana z Cękalskich. W 1925 rodzina przeniosła się do Lublina: Anna ukończyła tam szkołę powszechną im. Marii Konopnickiej i III LO im. Unii Lubelskiej. Debiutowała w 1936 roku w czasopiśmie dla dzieci "Płomyczek". Od 1937 roku uczęszczała do liceum pedagogicznego im. Elizy Orzeszkowej w Warszawie. W czasie wojny przebywała na lubelszczyźnie, uczyła się na tajnych kompletach. Zdała maturę i rozpoczęła studia polonistyczne na tajnym Uniwersytecie Warszawskim. Po wojnie studiowała filologię klasyczną na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim i Uniwersytecie Łódzkim. Pierwszy tomik Kamieńskiej, "Wychowanie", ukazał się w 1949 roku. W latach 1946-1953 pracowała w redakcji tygodnika "Wieś", w latach 1950-1963 współpracowała z "Nową Kulturą", a od 1968 roku – z "Twórczością". Pisała również utwory dla dzieci, publikowane m.in. w "Płomyczku" i "Świerszczyku". Lata pięćdziesiąte i sześćdziesiąte były okresem rozkwitu pracy twórczej Kamieńskiej. Wydano jej m.in. tomiki "O szczęściu" (1952), "Bicie serca" (1954), "Pod chmurami" (1957). W 1955 roku została odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi. W tym okresie zbliżyła się do Kościoła, zaprzyjaźniła się m.in. z księdzem Janem Twardowskim. To jej właśnie zadedykował on swój najsłynniejszy wiersz - "Spieszmy się". Dzisiaj uważana jest za jedną z najciekawszych polskich poetek religijnych.